Małgorzata Markiewicz, "Bajka o odpływaniu i wracaniu", 2015 Prucie połączonej z brzegiem tkaniny i wracanie poprzez wysiłek ponownego jej tworzenia na szydełku.
Performance odbył się z okazji realizacji projektu Lidii Krawczyk „Real-time art (działania we wsi Kopanka)”.
Zrealizowano w ramach stypendium Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego „Aktywność obywatelska”.
Marianna Serocka przesłała propozycję interwencji w przestrzeń przystanków w Kopance. Wiaty mają być udekorowane czarnymi kropkami różnej wielkości. Kropki mają być ściągane przez mieszkańców.
Inspiracją aranżacji jest instalacja Leona Tarasewicza w Galerii Foksal.
Przygotowania do wystawy w Galerii Foksal, 1985, gwasz na ścianie, fot. Tadeusz Rolke
źródło: http://culture.pl/pl/tworca/leon-tarasewicz
Ciekawi mnie fenomen zagospodarowywania miejsc wspólnych mieszkańcom. To już drugi przykład tego typu anektowania. Jaśmina Wójcik chciała przekształcić te miejsca w eko-chatki, by zaczęto o nie dbać wyznaczając empatyczne granice poza prywatnym ogrodzeniem.
Interwencja w ramach projektu Lidii Krawczyk „Real-time art (działania we wsi Kopanka)”.
Zrealizowano w ramach stypendium Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego „Aktywność obywatelska”.
Pod adresem www.kopanka.pl widnieje strona parafii Matki Bożej Nieustającej Pomocy w
Kopance. Na zdjęciach z kościoła wielu naszych sąsiadów.
MPK uruchomiło połączenie autobusowe Kopanki ze Skawiną. Na stronach chwalą się ekstremalnymi warunkami panującymi na wsi.
Netnografia to ciekawa przygoda, podczas której dowiadujesz się masę informacji o Twojej okolicy. Na przykład to, że w tej liczącej 900 mieszkańców wsi oddalonej od głównych tras o wiele kilometrów można znaleźć nocleg, a raczej apartament do wynajęcia.
Dziwny
dzień. W dawnej fabryce aluminium w Skawinie wybuchł pożar akurat w momencie,
gdy Krzysztof Maniak rozpoczął swoje działanie we wsi. Zaproponował wykonanie „Fundamentu” według konkretnych wytycznych.
Inspiracją
były wcześniejsze działania minimalistów i konceptualistów.
Claes Oldenburg (kneeling) overseeing the preparation of his
Placid Civic Monument in Central Park, 1967
Sol Le Witt, Buried
Cube Containing an Object of Importance but Little Value (1968)
Chciał to zrobić
dla mieszkańców, którzy chcieliby, aby ziemia pamiętała o nich, gdy już odejdą.
Wykopał dół. Miał mieć wielkość kubika (podstawowej miary na wsi). Ziemia okazała
się twarda i pełna kamieni. Kopanie utrudniały syreny i komunikaty alarmowe
nakazujące schowanie się do domów by uniknąć toksycznych gazów wydobywających
się z płonących hal fabrycznych. W konsekwencji dół był o połowę mniejszy. Zakopaliśmy
w nim nasze pamiątki i list. Zamówiliśmy betoniarkę. Zalaliśmy wszystko po
brzegi betonem. Fundament gotowy. Samotny.
Interwencja w ramach projektu Lidii Krawczyk „Real-time art (działania we wsi Kopanka)”.
Zrealizowano w ramach stypendium Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego „Aktywność obywatelska”.
